Drukte

Stilte is soms drukte
daar diep in je eigenzinnigheid
waar chaos heerst en
teveel woorden tegelijkertijd
naar buiten willen.

Soms is het geen drukte
maar een expres negeren
of per ongeluk niet reageren;
voor de ander blijft het raden
waarom die stilzwijgende
belofte net niet lukte.

Stilte is soms zoeken naar
woorden die niet overbodig zijn
geluiden die niet gehoord werden
of het is de rust die de dag verjaagt
en even alle stress verlaagt.

Stilte is soms staren
naar mensen die verhalen vertellen
met hoe ze lopen, wat ze dragen
of naar trage wolken, ruisend groen
of in jouw ogen die zich nog beter
laten lezen dan je weke woorden,
omdat je blik meer durft te spreken.

Zelden is stilte zwijgen
of sprakeloos zijn
of dat er niks meer valt te zeggen;
een voorgoed opgeheven gesprek.

En ja, stilte is soms ongemak
of rekening houden met de ander
of gewoonweg goed fatsoen:
niet in elke stilte hoef je iets te doen.

De Villabewoner

Schoonheid en beroemdheid spreken tot de verbeelding, vandaar dat iedereen De Villabewoner altijd zo snel mogelijk weer wilde vergeten. Een dikke kop vol rimpels en eigenlijk overal dun, warrig, grijs haar. Zijn kin was nog geprononceerder dan zijn neus. Zijn kleren wasemden – naast een gebrek aan iemand die regelmatig de was voor hem deed – vooral gierigheid uit; een man die villaeigenaar was kon zich ongetwijfeld betere kleding veroorloven dan de gerafelde, versleten en verkleurde kledingstukken waar hij zich in tooide als hij zich aan de buitenwereld vertoonde. Dat alles verschafte hem een zekere mate van bekendheid bij zijn buren, maar verder wist niemand ook maar iets van hem af, behalve dan zijn adres. 

Lydia kende dat adres ook, wist niets over het uiterlijk van De Villabewoner, maar wist dan weer dingen die haar buren niet wisten: dat hij op zoek was naar een huishoudster, dat hij zichzelf in de annonce had geprofileerd als landheer, dat hij in een priegelig maar prima leesbaar schoonschrift haar sollicitatie had beantwoord en dat hij had ondertekend met A. v. D. Nu stond ze voor het hek en belde aan, niet wetende dat ze door haar wanhopige zoektocht naar werk uiteindelijk haar leven op het spel zou zetten.

Storm

Het nieuwe jaar stormt binnen en waait al het oude weg.
We beginnen met vliegende start of met de wind van voren.
Het verwart me deze dag dat niets mijn glimlach kan verstoren,
denk ik als ik mijn brood met avontuur beleg.

Sing us a song, you’re the pianoman…

Het is bijna half 10 op een zaterdag
vaste klanten zijn van de partij
En een kale man naast me kijkt smoorverliefd
eerst naar zijn tonic en gin,  dan naar mij.
Hij zegt: “Jij daar, breng mij mijn herinnering,
ik weet nog het stemde me blij.
Zowel droevig als zoet, oh ik kende het goed
toen ik nog zo jong was als jij.”De barman, Joel, is een oude vriend
geeft me drankjes zo, gratis, voor niets.
Alert en spontaan, maar hij wil daar niet staan
En ik vraag hem: “Joel, is er iets?”
Hij zegt: “Gast, volgens mij hou ik dit niet vol -”
een grimas verdringt even zijn lach –
“Ik ben liever een ster op het witte doek
dan met vaatdoeken hier elke dag.”

En Wouter is full-time politicus,
maar met weinig tijd voor zijn gezin.
Hij praat luidruchtig met Joost, ja ze roepen nu proost,
want ook op hem wacht een boze vriendin.
De serveerster bijt scherp van zich af als zij
door een man wordt geïntimideerd;
hij is echt ladderzat, heeft een kutdag gehad,
is het drinken nog lang niet verleerd.

Het is aardig druk voor een zaterdag
en de baas, die kijkt mij knikkend aan
Want hij weet dat ze smachtend op mij zitten wachten
om te vergeten dat ze bestaan.
En de muziek klinkt als een herinnering,
de melodie die zingt iedereen mee;
ik sta vol in de lichten en ik zing mijn gedichten
en ik ga nog wel door tot half twee.

La la la, di da da,
La la, di da da da dum.

Zing eens een lied, je bent muzikant;
jij schudt ze zo uit je mouw.
Neem ons mee op de tonen van jouw muziek
en doe het nu snel doe het gauw!

Schone lei

Af en toe met een schone lei beginnen is heerlijk, zeker aan het begin van het nieuwe jaar. Op een website gaat dat gelukkig makkelijker dan in het echte leven. Daarom een vernieuwde website met dezelfde inhoud, maar nu ook met elke dag een nieuw bericht: een overpeinzing, een gedicht, een kort verhaal, een aankondiging en nog meer.

2017 zat vol optredens, mooie gedichten, korte workshops en inspiratie. Ik heb gewerkt aan een libretto, een toneelhertaling en andere opdrachten via Normaliter. Bovendien werd het – na de korte verhalen, de fantasy-boeken en Stille Helden – tijd om te schrijven aan een roman; die telt nu ruim 30.000 woorden waarover ik tevreden ben. Als het aan mij ligt, wordt 2018 het jaar waarin die roman af is!