Soms heb je moed nodig om eerlijk te zijn. Omdat je je schaamt voor de waarheid, omdat je er verwachtingen mee vernietigt, omdat je een reputatie wil behouden waaraan je eigenlijk allang niet meer voldoet. Omdat je voor een ander gaat denken, jezelf het meest waardeloze scenario in je hoofd haalt en ervan uitgaat dat het er inderdaad zo afgrijselijk onaangenaam aan toe gaat. Omdat er nou eenmaal iets op het spel staat en wij mensen geen fan zijn van de meeste veranderingen. We omarmen alles wat we winnen, bemachtigen of verwerven, maar verlies valt zwaar. Ook verlies van wat er alleen nog in je hoofd bestaat. We zouden dieven zijn van ons eigen geluk als we dat bewerkstelligen.

Maar wie niet vertelt hoe vork werkelijk in de steel zit, wie dat uitstelt, smoesjes bedenkt; die mensen stelen zowel van zichzelf als van degenen die hen liefhebben. Ze ontnemen de mogelijkheid tot troost, begrip, een oplossing, een luisterend oor. Hulp kan alleen gegeven worden wanneer je erom vraagt, als je iemand in vertrouwen neemt, als je iemand dat vertrouwen geeft – omdat je dat zelf waard bent – en zegt: Ik moet je iets vertellen.