Als ik de vrachtwagen niet had willen ontwijken
was ik niet door glas heen gefietst
was ik niet naar mijn repetitie gelopen
had ik niet geprobeerd mijn band te plakken
had ik niet een derde gat ontdekt
had ik niet gevloekt omdat er geen plakkers meer waren

Als je wel had opgenomen
was ik niet naar de fietsenmaker gelopen
had ik mijn fiets daar niet achtergelaten
had ik ook geen vervangende fiets gekregen
was ik niet in de tram gestapt
was ik niet in de volgende tram gestapt
had ik niet op de bus gewacht
was ik niet de bus in gestapt
was ik allang thuis geweest

Als die man me tijdens het wachten niet had lastig gevallen
had ik niet nagedacht over waar ik strategisch kon gaan zitten
was ik niet naast de primark-tas gaan zitten
had ik niet rondgevraagd van wie die was
had ik er niet ingekeken
had ik het bonnetje niet bestudeerd
en had ik me niet afgevraagd waar deze
keten van gebeurtenissen nog meer toe leidt

en had ik nu iets heel anders geschreven

Zo’n verhaal verzin je niet,
zo grillig en zo zonder doel,
zulke losse scènes die nergens toe leiden
en in de vergetelheid verdwijnen,
omdat je andere plannen had.

Zo’n verhaal geloof je niet,
zo onsamenhangend en nodeloos rauw,
alsof je niet weet wat je uit wil leggen
en zelfs niet eens wil registreren,
omdat jij met je gedachten
en je koffie ergens anders zat.

Je leven ligt op de vloer, voor het oprapen,
en in heel je rauw gebracht gedachtegoed
ligt een verteller op de loer die slecht kan slapen,
die zeker weet dat men hem niet redden moet.

Mooi zou je het vinden dat je hier met voeten wordt getreden
Ze walst over je teksten heen met kristalhelder respect
en nu jouw woorden en akkoorden klinken in dit heden
hoop ik dat er iemand is die jou opeens ontdekt.

Die opeens voelt wat jij écht bedoelde met verwelken
Die denkt: deze, die en deze; iedere, alle, elke.

Ik houd van details en resultaat,
dus als kind knutselde ik bouwplaten in elkaar;
in de weer met lijm, stanleymes en schaar
verrezen schepen en gebouwen in hun verkleinde staat.

Ik houd van cachet en chocola,
hoe het een over de tong rolt en het ander smelt.
Ik houd van elk verhaal dat je vertelt
en de zoenen die je geeft voordat ik ga.

En ik ben blij dat je geen bouwplaat bent,
dat ik je niet hoef te vormen of te verknippen,
dat ik je niet hoef te kerven langs wat stippen
en me zonder wat voor lijm dan ook eindeloos verwent.

Zij studeerde Rechtsgeleerdheid
terwijl ze alles zelf linkshandig deed
maar dat gaf gelukkig geen problemen:
niet bij tentamens, niet bij de fitness,
niet bij het douchen en ook niet op date.

Zij had die avond gewerkt,
was daarna wat gaan drinken,
maar haar telefoon was uit, want: leeg.
Dus toen ze thuiskwam vond ze de man
die langer dan verwacht gewacht had
op de vrouw die die avond digitaal zo zweeg.

Hij studeerde Serenades,
maar toen hij gewapend met gitaar
uren geduldig in haar achtertuin stond,
bleek dat idee voor een vierde afspraakje
een heleboel, maar allerminst romantisch:
het regende inmiddels en ze woonde
zonder balkon op de begane grond.

Zij liet hem toch beschaamd binnen,
liet hem douchen en zette wat thee.
Hij droeg wat van haar droge kleren
en ze dronken, moeizaam kletsend,
tot hij plotseling zei: tabee!

Zij was niet beteuterd
en zag hem liever gaan:
ze hield bij nader inzien niet
van mannen die
onaangekondigd
in haar achtertuintje kwamen staan.

Hij wist inmiddels wat hij miste:
rechtsgeleerde linkshandigen
boden hem geen luisterend oor.
Hij klopte een verdieping hoger aan;
de betoverende bovenbuurvrouw
had dat oor immers wel gehad,
toen het nog droog was,
twee uur daarvoor.